Ik zit soms lang te kijken naar mijn fijne wasmasjien
dat lijkt wat eigenaardig maar er is een boel te zien
want achter die patrijspoort draait mijn kleding in het rond
als ik zo was behandeld zou ik ziek zijn als een hond
Ik stop de vuile sokken en een vieze spijkerbroek
allemaal in ’t apparaat en vul de kleinste hoek
een overhemd, een trui en nog een dekbedovertrek
alles wordt weer prachtig schoon en nergens rest een vlek
Het water klotst en wasgoed draait maar rondjes op en neer
dit hoogstaand stuk mechanica boeit mij toch telkens weer
en zijn dan alle stappen naar tevredenheid gezet
is er niets meer op wasgebied dat vrolijkheid belet
Ik moet eerst even wachten voor de deur weer open kan
er klinkt geen gejuich omdat textiel niet spreekt, maar dan
hang ik de spullen op een rek en moet je toch eens zien:
straks loop ik er weer keurig bij dankzij de wasmasjien
© René Vis
