Een deken van verlatenheid
die Rebel Corners overdekt
zonder hartslag nu de slaap
al zoveel jaren lang voorbij
Het einde nadert van de rit
bevend ligt mijn oude hand
op de verroeste deurkruk
wederkerend tot het stof
Een whiskyglas, gebroken
koude koffie, zo verbitterd
als de beschonken waanzin
waar Alice aan bezweek
Sweetheart, oude autobus
overwoekerd door de tijd
ver na de laatste passagier
van de weg in het verleden
Vaarwel dan Rebel Corners
ten afscheid kwam ik terug
om nu in rode avondlucht
de horizon voorbij te gaan
© René Vis
